Minder cliënten met een psychische aandoening zijn in zorg bij een instelling. Ze worden steeds vaker ambulant begeleid, wonen thuis en/of komen niet in aanmerking voor specialistische zorg. Ze zijn meer aangewezen op lokale zorg- en welzijnsinstellingen en hebben te maken met andere hulpverleners en instanties: huisartsen, praktijkondersteuners ggz, gemeentelijke loketten, maatschappelijk werk, eerstelijns psychologen en sociale wijkteams. Dit heeft ook voor familie en naastbetrokkenen grote consequenties.
De familievertrouwenspersoon
Als de cliënt in behandeling is van een ggz-instelling, kunnen familie en naastbetrokkenen met hun vragen, zorgen en kritiek terecht bij een onafhankelijke familievertrouwenspersoon (fvp). De fvp luistert, wijst de weg, ondersteunt in het contact met de hulpverlener of instelling, en zoekt met de familie naar oplossingen als deze kritiek heeft op de ggz. Dat voorkomt spanningen en overbelasting bij de familie en zorgt ervoor dat die de cliënt op een goede manier kan ondersteunen, wat een positief effect heeft op de behandeling van de cliënt.
Ondersteuning van eigen kracht familie
De ondersteuning door een familievertrouwenspersoon ggz is voor familie nu niet beschikbaar als er geen behandelrelatie is met een ggz-instelling. Daar is wel toenemende behoefte aan bij familie. Zorgtaken zijn overgedragen aan gemeenten en verschoven naar andere zorgverleners, zoals de eerste lijn (huisartsen, praktijkondersteuners ggz). Gemeenten leggen de nadruk op de eigen kracht van familie en de inzet van personen en instanties uit de directe omgeving van de cliënt, waardoor de rol van de familie steeds belangrijker wordt. Vaak zijn gelijktijdig verschillende hulpverleners betrokken bij een cliënt. Of cliënten zijn ‘uitbehandeld’ en moeten van het ene domein naar het andere domein. Het is voor familie dan cruciaal om te weten waar ze terecht kan met vragen.
