In de ggz en verslavingszorg zijn steeds meer ervaringsdeskundigen werkzaam, ook in het primaire proces. Deze ontwikkeling is van vrij recente datum en de taken en functies van ervaringsdeskundigen zijn nog lang niet uitgekristalliseerd (BCP-E, 2013). Ervaringsdeskundigen krijgen regelmatig te maken met kritische beroepssituaties waarin een duidelijke aanpak, benadering of oplossingsstrategie wordt verwacht terwijl een eenduidig antwoord niet gemakkelijk mogelijk is. Als er verschillende belangen spelen moeten er afwegingen gemaakt worden en kunnen spanningsvelden ontstaan. Ervaringsdeskundigen moeten elke keer dat zich zoiets voordoet, kiezen welke aanpak of benadering het beste past. Dat vraagt om competenties in professioneel handelen (BCP-E, 2013).
In deze bijdrage vraag ik de aandacht voor een kritische beroepssituatie die veel voorkomt op de crisisafdeling waar ik werkzaam ben. Ik ga uit van de kritische beroepssituaties die zijn verbonden met de spanningsvelden die worden benoemd in het ‘Beroepscompetentieprofiel Ervaringsdeskundigheid’. Die spanningsvelden zijn (BCP-E, 2013):
- Nabijheid versus afstand
- Zingeving versus zinloosheid en pijn kunnen verdragen
- Kracht versus kwetsbaarheid
- Trots versus schaamte
- Nieuwe versus bestaande cultuurwaarden
Aan de hand van het verhaal van Sandra wil ik een kritische beroepssituatie laten zien in een veel voorkomend spanningsveld dat ik aan deze opsomming zou willen toevoegen: het cliëntperspectief tegenover het hulpverlenersperspectief.
Lees verder op pagina 11 van het julinummer van Participatie en Herstel. Nog geen abonnee? Klik dan hier.
