De afgelopen twee jaar is ze in dagbehandeling geweest bij hetzelfde ziekenhuis. Het gaat het laatste jaar erg goed met haar en ze heeft haar studie mbo-economie (overigens aan een andere hogeschool) weer opgepakt. In een kennismakingsbijeenkomst met andere studenten vraagt een van haar medestudenten: ‘Goh, wat heb jij hiervoor gedaan?’ Ineke schrikt van de vraag en weet niet wat ze moet zeggen. 

Martin is 22 jaar en staat op het punt te beginnen aan zijn stage in het derde jaar van zijn studie bedrijfskunde aan de universiteit. Hij heeft een sollicitatiegesprek met een medewerker van personeelszaken van het bedrijf waar hij stage wil gaan lopen. De personeelsmedewerker vraagt Martin waarom er in zijn CV een jaar ‘open’ staat. Martin vertelt hem dat hij drie jaar geleden een jaar in behandeling is geweest in verband met een psychose. Het gesprek wordt daarna snel afgerond. Martin heeft nooit meer iets van het bedrijf vernomen.

De voorbeelden van Ineke en Martin illustreren een veelvoorkomend dilemma waar studenten met een psychische aandoening in de praktijk mee te maken hebben: de beslissing om wel of geen openheid te geven over je aandoening op school of stage.

Jacomijn Hofstra en Lies Korevaar

Lees verder op pagina 37 van het maartnummer van Participatie en Herstel.