Herstel is een mooi, maar moeizaam en langdurig proces. Alle enthousiasme over herstelondersteuning en nieuwe interventies ten spijt, is de realiteit dat veel mensen met langdurende psychische problemen maar nauwelijks het hoofd boven water houden. Voor hen is het overleven van de dag urgenter dan ‘werken aan herstel’. De belangrijkste vijand van herstel is misschien wel demoralisatie. Psychische kwetsbaarheid gaat gepaard met chronische vermoeidheid: je bent moe van het dagelijks vechten, moe van je medicatie en moe van het gebrek aan perspectief op verbetering van je situatie. Je overlevingsstrategieën bijten daarbij zichzelf in de staart: je probeert, geholpen door je medicijnen, zo min mogelijk te voelen van je pijn, maar verliest daarmee ook het vermogen om te genieten en te verlangen.

Tekst: Annette Plooy en Odette van der Heijden 

Meer lezen? Lees verder in Participatie en Herstel nummer 4 (december, 2015). Nog geen abonnee? Neem nu een abonnement.