In zijn proefschrift doet hij verslag van zijn onderzoek naar een door hem ontwikkelde verpleegkundige interventie, het zo genaamde Foto-instrument. Hij heeft dit onderzoek gedaan bij cliënten van GGNet, Mediant, RIWIS, ProPersona en RIBWTwente. Het Foto-instrument is een groepsinterventie waarbij cliënten een wegwerpcamera krijgen om foto's te maken van hun leefwereld. De foto's zijn voor cliënten aanleiding voor het vertellen van hun verhaal. Dit is een proces van betekenisgeving aan moeilijke ervaringen, belevingen en gedachten met betrekking tot psychische klachten die men heeft, hoe dit ingrijpt in je dagelijks leven, maar vooral ook hoe je desondanks de draad van je leven weer kan oppakken en aan herstel kan werken. Dit proces gaat door tot de tentoonstelling van de foto's en bijbehorende fotoverhalen.

Jan Sitvast heeft door middel van interviews, een hermeneutische analyse van de fotoverhalen, een vragenlijst en participerende observatie onderzocht hoe het vertellen van wat je beleeft aan de hand van zelf-gemaakte foto's bijdraagt aan een therapeutisch leerproces. Een leerproces waarin cliënten meer eigenwaarde ontwikkelen, een perspectief ontwikkelen, opener worden en daardoor een beter contact met de verpleegkundige krijgen.