De waardigheid van oude mensen is in het geding. Was de oudere ooit een patiënt voor wie gezorgd moest worden, nu is hij de soevereine burger die zelf moet opkomen voor zijn zorg- en voorzieningenpakket. Wat voor ouderen menswaardig is, lijkt daarmee afhankelijk te worden van hun zelfredzaamheid en van de willekeur van de publieke moraal. Hoe voorkomen wij dat ouderen als de nieuwe paria’s van de vergrijsde samenleving worden weggezet?
Een herijking van hun waardigheid is nodig, willen we een kwade oude dag in de 21e eeuw kunnen vermijden. De kern van persoonlijke waardigheid ligt volgens De Lange uiteindelijk in de vrije instemming met wie je bent geworden. Zonder blind te zijn voor de ontluistering, verdedigt dit boek hartstochtelijk dat er glans ligt in de ouderdom. Je moet het echter wel willen zien.
Meer informatie is hier te vinden.
