Buiten de RIBW heeft Lieke alleen nog wel eens contact met een vriendin die ze nog van school kent. Ze spreken een paar keer per jaar af in een café-restaurant in de buurt van de RIBW. Lieke heeft een oudere broer en heeft – voor iemand van haar leeftijd – redelijk contact met haar ouders.

Belangrijke doelen die in haar begeleidingsplan zijn opgenomen zijn:
· Het alsnog halen van haar vwo-diploma;
· Meer sociale contacten leggen, vriendschappen sluiten.
Lieke heeft aangegeven dat ze zich vaak erg eenzaam voelt.

Afspraak is dat Lieke in ieder geval meedoet aan alle gezamenlijke bijeenkomsten in de BW, waaronder de maaltijden. Tot nu toe houdt ze zich aan die afspraak, maar meer uit plichtsbesef dan dat ze er plezier aan beleeft, zoals ze het zelf uitdrukt. Ze zegt dat ze in de woonvorm geen mensen heeft ontdekt die ze als vriend of vriendin ziet zitten. Toen Peter voorstelde om haar vwo via een avondopleiding voor te bereiden, omdat ze dan meer met anderen in contact komt, gaf ze aan daar nog niet aan toe te zijn.

Tijdens een overdracht van de nachtdienst wordt Peter volkomen verrast door de mededeling dat Lieke al een paar dagen niet in haar eigen bed slaapt, maar op de kamer van Dennis, een medebewoner. Dennis is een zeer aanwezige bewoner die nogal dominant kan zijn. Ineens spoken er allemaal vragen door Peters hoofd. Wordt Lieke door Dennis onder druk gezet? Is dit wel haar eigen keuze? Gebruikt ze eigenlijk wel voorbehoedsmiddelen? Waarom heeft ze hier tijdens hun gesprek een paar dagen geleden niet met hem over gesproken? Hebben collega’s hier ook nooit iets van gemerkt? Moet hij nu op korte termijn opnieuw een gesprek met haar hebben?
Hij vreest dat Lieke zich ter verantwoording geroepen zal voelen en dat dat hun toch nog steeds broze vertrouwensrelatie in gevaar zal brengen.

Hoe zou jij handelen als je in de schoenen van Peter stond?

Reageer hier!