Alle namen die het tijdschrift ooit heeft gedragen passeren de revue en het wordt me duidelijk dat het bovenal draait om tact en inlevingsvermogen. Jos sluit af met de woorden: ‘Je moet je eigen weg gaan Irene, je eigen stempel op het tijdschrift zetten. Als je hulp nodig hebt, ben ik beschikbaar.’ Na de eerste redactievergadering ben ik onder de indruk van het zeer ervaren redactieteam van Participatie en Herstel. Eén ding is duidelijk: ik hoef niet direct mijn stempel te zetten. Het zal een persoonlijke zoektocht worden hoe ik de indringende boodschap van Jos over het belang van het tijdschrift en haar identiteit uiteindelijk het beste recht kan doen, maar met dit redactieteam kan ik daar gewoon de tijd voor nemen.

In het eerste nummer waar ik als eindverantwoordelijke aan mee mag werken, vindt u veel artikelen met een diversiteit aan onderwerpen. Voor ieder wat wils. Diverse artikelen dagen uit tot nadenken. Een onderwerp dat me na aan het hart ligt, maar nog niet veel aandacht heeft gehad in het tijdschrift is de rol die een migrantenachtergrond kan spelen in de psychiatrie. In het artikel over ‘de betekenis van de omgeving in de behandeling van psychoses’ komt dit volop aan de orde. Het verslag over de lezingen die stichting Psychiatrie en Filosofie in samenwerking met de Werkplaats Herstelondersteuning organiseerde was dusdanig dat ik het idee had er met terugwerkende kracht alsnog bij geweest te zijn. Dat verjonging onze aandacht heeft blijkt uit de prachtige bijdragen voor de rubriek Beeld en het gedurfde verslag over de promotie van Wilma Boevink. Ik kreeg een glimlach om mijn lippen van het artikel over de betekenis van zingen in een koor in een intramurale ggz-instelling en was verheugd met de reactie op het artikel over de nieuwe opleiding tot Sociaal Psychiatrisch Ondersteuner. Een column over Peer-supported Open Dialogue en een persoonlijk verhaal over herstel als persoonlijke groei zorgen voor een buitengewoon interessant nummer dat u hopelijk met veel plezier zal lezen!

Irene van de Giessen