Achtergrond Sinds de jaren negentig is de zorg voor en ondersteuning van mensen ernstige psychische aandoeningen met dank aan de herstelbeweging veel veranderd. De autonomie en zeggenschap van de cliënt en het ontwikkelen van diens eigen kracht ter ondersteuning van herstel vormen steeds meer het vertrekpunt, zowel in ambulante als klinische settings. Herstelondersteuning betreft niet alleen klinisch herstel, maar ook herstel op verschillende levensdomeinen (maatschappelijk herstel; werk of dagbesteding, sociale contacten, wonen) en persoonlijk herstel (identiteit en zingeving). Hulpverleners zijn daarbij steeds meer het belang van het betrekken van naasten en familie bij de zorg voor een cliënt, en ook van hun ondersteuning daarin gaan inzien. Daarnaast is er een groeiende wens een veel betere afstemming tussen de ggz, het sociale domein en andere ondersteuningsinitiatieven te realiseren. Zorg en ondersteuning moeten naar de leefwereld van de cliënt worden gebracht en samenwerking tussen alle belangrijke mensen daarin (familie, vrienden, hulpverlening, woonbegeleiding, wijkteam) is van groot belang. De resourcegroepen v

Lees het artikel verder op pagina 82 van het septembernummer van 2020 van Participatie en Herstel. Nog geen abonnee? Klik dan hier.