Het signaleringsplan
In de behandeling van cliënten met een ernstige psychische aandoening is het signaleringsplan een hulpmiddel om het zelfmanagement te vergroten en terugvalpreventie te bevorderen (Zorgstandaard psychose, 2017). Cliënt en hulpverlener stellen samen het plan op. Het beschrijft de signalen in de verschillende fasen van spanningsopbouw bij de cliënt, van de stabiele fase tot en met de crisisfase, en daarnaast per fase wat de cliënt, de naaste(n) en de hulpverlener kunnen doen om de cliënt te helpen in de stabiele fase te komen of er te blijven. Bij het opstellen van het signaleringsplan kan het kijken naar jezelf en naar moeilijke of pijnlijke momenten confronterend zijn. In gesprek met naasten kan het signaleringsplan cliënten helpen om over signalen en helpende acties te praten (Daggenvoorde & Goossens, 2012). Er is ook een samenhang tussen het afmaken van een plan en een betere samenwerkingsrelatie met de hulpverlener (Ruchlewska, et al., 2016). Verder zijn er aanwijzingen gevonden dat het gebruik van signaleringsplannen gedwongen opnamen kan helpen verminderen (De Jong et al., 2016).
Door: José Bom, José Bruintes en Esther Sportel
Download het artikel hier of lees het artikel verder in het septembernummer van 2021 van Participatie en Herstel. Nog geen abonnee? Klik dan hier.