Achteraf lijkt het bijna een geplande ontwikkelingslijn: van de biologische psychiatrie op Endegeest via een sociaal geïnspireerd Beschut Wonen project naar het eerherstel en de zelfbepaling van de Rehabilitatie. En tenslotte naar de Herstelondersteunende zorg waarin plaats wordt gemaakt voor herstel, zelfhulp en ervaringsdeskundigheid.
Jos Dröes blijft in deze ontwikkelingsgang zichzelf en hij blijft psychiater. Hij geeft de lezer een inkijkje in zijn persoonlijke groei. Rehabilitatie en herstel helpen hem ontsnappen aan het stijve natuurwetenschappelijke frame van de medische psychiatrie. Maar uiteindelijk ziet hij alle nieuwe ontwikkelingen als pogingen tot verbetering van de zorg. De voornaamste conclusie is dat de persoonlijke beleving, het persoonlijk contact en de daarmee verbonden kennis een ruimere plaats verdienen in het professionele denken.
