Verslaving vraagt om herstel van het systeem

Juist in de verslavingszorg is het van belang niet alleen oog te hebben voor het individuele herstel van een cliënt, maar ook voor het herstel van het systeem eromheen. Verslaving komt namelijk nooit alleen. Misschien kun je zelfs wel stellen dat verslaving een familieziekte is. Uit onderzoek van Daley (1991) blijkt dat voor iedere persoon met verslavingsproblemen naar schatting vijf mensen in diens omgeving daarvan negatieve consequenties ondervinden. Daarnaast is het een gegeven dat kinderen van ouders met verslavingsproblemen een sterk verhoogde kans hebben om zelf ook een verslaving te ontwikkelen (Anthonio et al., 2016). Ook komt uit onderzoek naar voren dat de gezondheid van naasten direct verband houdt met de intensiteit van het middelengebruik of de verslaving van hun familielid (Weisner et al., 2010), terwijl zij ook een belangrijke schakel zijn bij het bereiken van behandelresultaten (McCrady, 2004). Daarom is het noodzakelijk om verslaving te behandelen als een aandoening die niet alleen het individu treft, maar juist ook het systeem als geheel. Dus moet je de familie er al vroeg bij betrekken (Neese, 2015).

Door: Marianne van de Linde

Download het artikel hier of lees het artikel verder in het septembernummer van 2021 van Participatie en Herstel. Nog geen abonnee? Klik dan hier.