Autisme diagnosticeren is niet altijd eenvoudig, zeker niet bij complexe problematiek, maar ook als mensen dit goed weten te camoufleren. In het symposium wordt ingegaan op goede diagnostiek en hoe misdiagnoses te voorkomen zijn.

Onder redactie van Jean Pierre Wilken en Dirk den Hollander is dit nieuwe handboek met 656 pagina's nu verschenen. Steunend Relationeel Handelen richt zich op mensen in kwetsbare posities. Centraal in het handelen van de professionals staan vier kernhandelingen: verbinden, verstaan, verzekeren en versterken.

Lange tijd niet meer verkrijgbaar geweest, maar in de huidige tijd is niets altijd weg: Het boek Met gezag en deskundigheid is nu digitaal verkrijgbaar.

Het nieuwe nummer van het tijdschrift Participatie en Herstel is een themanummer.

Bemoeizorg is de afgelopen decennia uitgegroeid tot een volwaardige methodiek, die in de praktijk succes heeft. Er is evidentie dat bemoeizorg werkt! In dit boek wordt bemoeizorg beschreven van A tot Z. Zowel de methodiek als de praktijkervaringen komen aan bod, voor alle beroepsgroepen die cliënten benaderen met ernstige en complexe problemen, die moeilijk bereikbaar zijn.

Somberheid, stress, angsten, irritatie in opvoeding of relaties, verslavingen, lijden onder gedrag, gedachten en emoties. We hebben er allemaal mee te maken. Voor de één zijn het schaduwplekjes in een prima bestaan, bij anderen overheerst het negatieve en is er leed.

Wat drijft mensen ertoe om zichzelf bewust te beschadigen? Zijn deze cliënten intrigerend, moeilijk, zielig, uitdagend, manipulatief, roepen ze afschuw op, angst of medelijden?

Wat betekent het als aanbieders van langdurige zorg verantwoordelijk worden voor alle zorg aan hun cliënten?

Er zijn 10.000 dak- en thuisloze jongeren. Veel van hen zijn afkomstig uit de jeugdzorg, jeugd ggz of zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.

Steeds meer professionals komen in aanraking met verwarde en sociaal kwetsbare mensen die goede hulp nodig hebben. Maar dat is vaak nog niet zo eenvoudig.

Perfectionisme ontstaat zodra het streven naar perfectie uit de hand loopt. Dat is het geval wanneer degene die streeft naar het allerbeste zichzelf irreële eisen stelt. Het brengt burn-out, depressieve en angstige gevoelens, én gedachten over suïcide dichterbij.

Nu Irene van de Giessen stopt als hoofdredacteur van Participatie en herstel neem ik met een gevoel van dankbaarheid deze rol over. Het blad biedt kansen tot uitwisseling van alle nieuwe ontwikkelingen en ervaringen en vanuit diverse perspectieven in een hele mooie sector.

Psychische ontwrichting gaat vaak samen met allerlei overrompelende, mistige en ingewikkelde tegenstrijdigheden waarbij ook de naasten betrokken zijn. Dat vraagt allereerst om ruimte om zicht te krijgen op wat er allemaal speelt. Een ruimte waarin iedere stem gehoord wordt. In die uitwisseling kunnen nieuwe inzichten en wensen opkomen. Dit maakt de eventuele keuze voor interventies en behandeling meer passend.

Vanuit de ART-benadering hebben de auteurs bij ggz-instelling Lentis een interventie ontwikkeld die zich meer dan de gebruikelijke rehabilitatiebenaderingen (IRB, SRH of de WRAP) richt op herstel van identiteit en die minder een beroep doet op de cognitieve en verbale vaardigheden van mensen met een ernstige psychische beperking. Er was behoefte aan een eenvoudig te begrijpen interventie gericht op persoonlijk herstel die zoveel mogelijk gebruikmaakt van nonverbale manieren van communicatie. Daaruit is eind 2017 het project ‘Dit Ben Ik’ ontstaan.

Op 1 januari 2020 gaat de nieuwe wet Wvggz (Wet verplichte ggz) samen met de Wet zorg en dwang (Wzd) de oude wet BOPZ (Wet Bijzondere opnemingen psychiatrische ziekenhuizen) vervangen. Deze nieuwe wet beoogt de betrokkene meer centraal te stellen, de kwaliteit van de zorg te verbeteren, dwang zoveel mogelijk te voorkomen en de duur van de dwang te beperken. Geheel in de geest van grotere participatie van burgers in de samenleving.

Bijgaande tekening meet in het origineel 9 bij 6 meter en is gemaakt door Fred de Heij onder regie van Ger van Wulften naar aanleiding van de tekst van de lectorale rede van Alie Weerman op 12 juni 2019.1 De auteur geeft een toelichting erop, als inleiding op een later te publiceren verhandeling over de noodzaak van aandacht voor de specifieke tragiek van mensen die leven met een ernstige psychische aandoening.

Sociale netwerken en relaties zijn voor mensen met een ernstige psychische aandoening belangrijke factoren voor herstel en tegelijk een terrein waarop zij vaak onvervulde zorg- en begeleidingsbehoeften hebben. Nu door de ambulantisering eenzaamheidsbestrijding en netwerkversterking alleen maar belangrijker worden, geven professionals aan hierbij handvatten nodig te hebben. Het SPRINT-project is een kwalitatief onderzoek dat nagaat hoe instellingen voor beschermd/begeleid wonen de ondersteuning op het gebied van sociale contacten beter kunnen laten aansluiten bij de wensen en behoeften van cliënten.