In een inclusieve samenleving telt iedereen mee. Ook degenen die te kampen hebben met psychische, sociale of verstandelijke beperkingen, met een verslaving of met forensische problematiek. Het werk in de wijk met deze groep richt zich op de ondersteuning bij het dagelijks leven in de eigen leefomgeving en op participatie in werk en vrijetijdsbesteding. Het valt soms niet mee om hier goed vorm aan te geven.

Goed nieuws: de aankomende jaren worden de regeldruk en administratieve handelingen binnen de zorg minder. Het doel van dit actieplan is dat zorgprofessionals hun tijd weer daadwerkelijk aan de zorg voor patiënten kunnen wijden en zo hun plezier in het werk vergroten. Uiteindelijk leidt dit hopelijk tot meer mensen die voor een baan binnen de zorg kiezen.

Op 24 mei 2018 is tijdens het Kennis- en participatiefestival in Den Bosch het convenant Samen werken aan wat werkt! ondertekend. In dit verdrag richten de deelnemende partijen zich op de ondersteuning van mensen met een psychische kwetsbaarheid zodat zij betaald werk kunnen krijgen.

De zorg voor mensen met psychiatrische en psychosociale problematiek is omgebogen richting herstel en participatie. Waar de kennis van de professional vroeger het uitgangspunt was, is nu de wens en de ervaringskennis van de zorgvrager het startpunt.

Alie Weerman is een belangrijke voorvechter van de erkenning van ervaringsdeskundigheid binnen en buiten de GGZ. Zij promoveerde in 2016 cum laude aan de VU op het thema ervaringsdeskundige zorg- en dienstverleners en is inmiddels al enkele jaren aan hogeschool Windesheim verbonden.

Veel mensen die zijn hersteld van een ernstige psychiatrische aandoening zoals een psychose kunnen daarna maatschappelijk niet goed meekomen. Dat blijkt uit onderzoek van de Groningse hoogleraar Stynke Castelein, schrijft Trouw.

Goede zorg voor mensen met (ernstige) psychiatrische aandoeningen vraagt om een sluitende keten van formele en informele resources.

Een positieve leefstijlverandering levert mensen veel op: gezondheid, energie en vitaliteit. De gedragsverandering die hiervoor nodig is, blijkt voor veel mensen een flinke uitdaging.

Als het gaat om het verbeteren van de ambulante zorg in de GGZ en het afbouwen van de klinische capaciteit, dan zijn de ambities bij de meeste partijen onverminderd groot, maar ze ervaren ook veel frustraties. Dat blijkt uit het derde jaarrapport van de Landelijke Monitor Ambulantisering en Hervorming Langdurige GGZ, dat eind december verscheen.

Door zowel ontwikkelingen in de ggz als in het sociale domein verandert de ondersteuning van psychisch kwetsbare mensen. Dit nieuwe boek beschrijft de ontwikkelingen in het werkveld van ambulante begeleiding en beschermd wonen. Daarin zijn RIBW’s, geïntegreerde ggz-behandelorganisaties en instellingen voor maatschappelijke opvang actief. Hoe geven deze organisaties herstelondersteuning vorm in een tijd waarin hun doelgroepen steeds meer in elkaar schuiven?

Zit je urenlang vastgenageld aan je controller, heb je last van slaapgebrek en leef je in een sociaal isolement? Grote kans dat je last hebt van een gameverslaving. Deze verslaving wordt ook wel internetgamestoornis genoemd en werd tot nu toe niet officieel erkend als stoornis.

Mensen met angststoornissen slikken vaak antidepressiva. Als zij na herstel van hun angststoornis proberen te stoppen met deze pillen hebben ze een hoge kans op terugkeer van klachten, ook als ze daar cognitief-gedragstherapeutische begeleiding bij krijgen.

Man on Wire is een onwaarschijnlijk mooie documentaire over hoe het Philippe Petit in 1974, na een met militaire precisie geheime voorbereiding, op grandioze wijze lukt om een kabel te spannen tussen de Twin Towers en honderden meters boven de grond kooddanst terwijl de wereld vol bewondering en onmachtig toekijkt.

Acceptance and Commitment Therapy (ACT) is een psychosociale interventie die is gebaseerd op de gedragspsychologie. ACT wordt inmiddels breed toegepast bij onder andere angst, depressie, pijn, psychose en autisme. ACT bestaat uit zes processen: (1) acceptatie (ruimte maken voor vervelende ervaringen), (2) defusie (afstand nemen van je gedachten), (3) het Zelf (flexibel omgaan met je zelf(beeld)), (4) mindfulness, (5) waarden (stilstaan bij wat echt belangrijk voor je is) en (6) toegewijd handelen. De rationale onder ACT is dat deze processen leiden tot psychologische flexibiliteit (1).

In dit artikel wordt ingegaan op de vragen: hoe en waarom Stichting Umah-hai is ontstaan, hoe Umah-hai door een streven naar authenticiteit en autonomie meer diversiteit in het zorglandschapt brengt; hoe een bewustwordingsproces zich bij Umah-hai heeft voltrokken dat transformatie van ervaring in ervaringsdeskundigheid niet vanzelf gaat en hoe Umah-hai een eigen wijze heeft ontwikkeld voor omgang met kwetsbaarheid bij zowel medewerkers als deelnemers.

In de Nederlandse geestelijke gezondheidszorg is een beweging gaande naar Herstelondersteunende zorg, of beter gezegd: herstelgerichte hulpverlening. Er zijn weinig ggz-instellingen die het begrip herstel nog niet hebben omarmd. Maar de omslag – want dat is het – naar herstelgerichte hulpverlening gaat niet vanzelf. Het denken vanuit oude, voornamelijk medische kaders zal moeten plaatsmaken voor andere invalshoeken. Een benadering vanuit het sociaal werk kan daarbij helpen.

Van der Pas (2002) gaf aan dat zowel vaders als moeders in het contact met professionele zorg de erkenning van dagelijkse problemen rondom ouderschap soms missen en ook de legitimatie om als ouder te falen. Er is nu toenemende aandacht voor ouderschap bij psychische aandoeningen (Van der Ende 2016). Omdat ouderschap meer ingevuld wordt door moeders dan door vaders, krijgen de laatsten minder aandacht. De combinatie van psychische beperkingen en de zorg voor kinderen geeft ook voor vaders met psychische aandoeningen stress.

Signaleringen van Engelstalige tijdschriftartikelen onder redactie van Jaap van Weeghel (selectie) en Toine Ketelaars (samenvattingen). Zie ook http://www.kenniscentrumphrenos.nl/ publicaties/signaleringen/