Van mensen met psychische aandoeningen en psychosociale beperkingen

Het herstelassessment, de bodem onder herstelondersteunende zorg!

Een methodische ontmoeting met de cliënt, gearrangeerd door de verpleegkundige. De verpleegkundige als professionele buddy maakt middels het herstelassessment samen met de cliënt een methodische taxatie.

Ze brengen krachten, ervaringen en wensen in diverse rolinvullingen in kaart. Het herstelassessment is een belevingsgericht interview over acht rollen. De uitkomsten dienen als uitgangpunt voor een herstelplan, waarin ervaringen in heden en verleden samenkomen als kansen voor de toekomst. Zo komt in gezamenlijke besluitvorming het herstelplan tot stand. Dit leidt tot onderlinge verbondenheid, samenwerking en afspraken. Dit artikel beschrijft het doel, de inhoud en de wijze waarop het

herstelassessment in GGz Breburg sinds 2011 gebruikt wordt in de ontmoeting met cliënten.

Mensen die langdurig te maken krijgen met psychische, lichamelijke en sociale uitdagingen kunnen vervallen in het ‘Social Breakdown Syndrome’ (Gruenberg, 1976). Hoewel dit al een oud concept is, blijkt dit in de praktijk nog altijd actueel. Het Social Breakdown Syndrome ontstaat niet opeens maar geleidelijk. Door het voortbestaan van een ziekte rol je in een spiraal van negatieve ervaringen waar je moeilijk weer uitkomt. Aanvankelijk heb je nog hoop dat de ziekte van tijdelijke aard is. Je krijgt steun en desondanks knap je niet op. Op den duur haken deze steungevers af, zij gaan door met hun eigen leven. Uiteindelijk word je door hen mogelijk zelfs vergeten of vermeden. De hulpverlening komt in beeld en er ontstaat afhankelijkheid van hen, zij weten immers wat goed voor je is. Zij zien jou als een object van zorg, ze willen je beter maken. Jijzelf gaat twijfelen en mogelijk zelfs zorg mijden. In de langdurige psychiatrie hebben mensen vaak een combinatie van psychiatrische kwetsbaarheden, verslaving(en), somatische aandoeningen, verval van intelligentie en slechte maatschappelijke integratie. Netwerken zijn veelal afgebrokkeld, coping is afgenomen en vaardigheden zijn verminderd. Wanneer je deze mensen ontmoet, ontdek je echter dat er bovenal sprake is van vastloopervaringen, teleurstellingen, gebrek aan steun, verlies van hoop, gebrek aan vertrouwen, rouw en/of trauma’s.

Femke Dirkx-de Groen 

Lees verder op pagina 21 van het decembernummer van Participatie en Herstel. Bestel uw exemplaar hier!