Van mensen met psychische aandoeningen en psychosociale beperkingen

Wordt de strijdbare patiënt(e) nog gehoord?

In dit essay ter gelegenheid van het lustrumnummer verkent de auteur enkele lijnen van de nieuwste geschiedenis van de ggz-cliëntenbeweging sinds 2000: ervaringsdeskundigheid, de invloed van cliëntenraden ‘binnen de muren’, Mind als netwerkorganisatie, veelbelovende ontwikkelingen in de peer support en de invloed van nieuwe kritische stemmen op het denken over psychisch lijden en medische diagnoses, stemmen die ervoor zorgen dat het strijdbare geluid gehoord blijft.

Hoe staat het ervoor met de ‘strijdbare patiënt(e)’?1 Wordt die nog gehoord in een – naar het zich laat aanzien – overgebureaucratiseerde cliëntenbeweging in de ggz? Met die vraag startte in 2017 mijn onderzoek naar de nieuwste geschiedenis (vanaf 2000) van deze brede sociale beweging die leidde tot de omslag in de ggz van ziektenaar hersteldenken.

Enkele berichten uit de praktijk

Ik herinner mij het bescheiden herenhuis van de Stichting Pandora, op loopafstand van het Vondelpark in Amsterdam. Daar zat bibliothecaresse Greet Aernoudts als een waakhond op het archief van de ‘gekkenbeweging’, later de ‘tegenbeweging in de psychiatrie’ genoemd. Hieruit kwam halverwege de jaren negentig de herstelbeweging voort, die de ervaringskennis op het schild hees. Pandora, met haar ervaringsdeskundige voorlichters, overleefde de overgang naar het nieuwe millenium niet. 

Lees het artikel verder via deze pagina of op pagina 35 van het lustrumnummer van 2021 van Participatie en Herstel. Nog geen abonnee? Klik dan hier.